Zapowiedź rozdziału, który pojawi się około 15 grudnia.
Mam nadzieję, że Was zaintryguje :)
Enjoy it!
____________________________________
Strumienie letniej wody rozluźniają mięśnie, wraz z nimi z mojego ciała znika większość złości. Zapach szamponu jabłkowego koi moje nerwy.
Jednak wraz z wodą nie znika mój niepokój, jestem pewna, że wydarzy się coś, co po raz kolejny zachwieje porządkiem mojego życia. Ten lęk nie znika, gdy ubieram getry i szary sweter, a wilgotne włosy związuję w kok. Siedząc przy biurku, wyglądam przez okno na okrytą śniegiem ulicę. Stopy odziane w ciepłe skarpetki trzymam blisko kaloryfera, by mieć dodatkowe źródło ciepła i myślę. Myślę o przyjaciołach, zastanawiam się, co robią, czy za mną tęsknią i czy się ucieszą, gdy do nich wrócę.
Z rozmyśleń wyrywa mnie pisk laptopa informujący o nadejściu nowej wiadomości e-mail. Niechętnie przenoszę wzrok z okna na ekran, dotykam myszki i poruszam nią, by obraz na nowo odżył.
W "Odebranych" czarno na białym widzę wiadomość od Logana zatytułowaną "Spowiedź grzesznika". Zaintrygowana klikam na nią, po chwili moim oczom ukazuje się treść o zaskakująco poczytnej długości - gdyby chcieć ją wydrukować, pewnie zajęłaby jakieś sześć stron, o ile nie więcej. Pobieżnie czytam tekst, a serce zaczyna mi bić szybciej i mocniej. Nie obejdę się bez herbaty przy lekturze, zmierzam więc na dół do kuchni, gdzie Madison właśnie karmi Violet . Problemy z laktacją Clary wywołane są wiekiem mojej cioci (jej zegar biologiczny niedługo się wyłączy), więc mała częściej karmiona jest właśnie przez butelkę.
Rozmawiam z babcią, dopóki herbata się nie zaparzy, po czym wracam do siebie. Czuję się psychicznie gotowa do zmierzenia się z listem Hendersona.
Zasiadam do biurka, biorę łyk herbaty i zaczynam czytać, a z każdym kolejnym akapitem zaczynam wątpić w to, że wszystko, co się między nami wydarzyło, kiedykolwiek istniało.
Mam nadzieję, że Was zaintryguje :)
Enjoy it!
____________________________________
Strumienie letniej wody rozluźniają mięśnie, wraz z nimi z mojego ciała znika większość złości. Zapach szamponu jabłkowego koi moje nerwy.
Jednak wraz z wodą nie znika mój niepokój, jestem pewna, że wydarzy się coś, co po raz kolejny zachwieje porządkiem mojego życia. Ten lęk nie znika, gdy ubieram getry i szary sweter, a wilgotne włosy związuję w kok. Siedząc przy biurku, wyglądam przez okno na okrytą śniegiem ulicę. Stopy odziane w ciepłe skarpetki trzymam blisko kaloryfera, by mieć dodatkowe źródło ciepła i myślę. Myślę o przyjaciołach, zastanawiam się, co robią, czy za mną tęsknią i czy się ucieszą, gdy do nich wrócę.
Z rozmyśleń wyrywa mnie pisk laptopa informujący o nadejściu nowej wiadomości e-mail. Niechętnie przenoszę wzrok z okna na ekran, dotykam myszki i poruszam nią, by obraz na nowo odżył.
W "Odebranych" czarno na białym widzę wiadomość od Logana zatytułowaną "Spowiedź grzesznika". Zaintrygowana klikam na nią, po chwili moim oczom ukazuje się treść o zaskakująco poczytnej długości - gdyby chcieć ją wydrukować, pewnie zajęłaby jakieś sześć stron, o ile nie więcej. Pobieżnie czytam tekst, a serce zaczyna mi bić szybciej i mocniej. Nie obejdę się bez herbaty przy lekturze, zmierzam więc na dół do kuchni, gdzie Madison właśnie karmi Violet . Problemy z laktacją Clary wywołane są wiekiem mojej cioci (jej zegar biologiczny niedługo się wyłączy), więc mała częściej karmiona jest właśnie przez butelkę.
Rozmawiam z babcią, dopóki herbata się nie zaparzy, po czym wracam do siebie. Czuję się psychicznie gotowa do zmierzenia się z listem Hendersona.
Zasiadam do biurka, biorę łyk herbaty i zaczynam czytać, a z każdym kolejnym akapitem zaczynam wątpić w to, że wszystko, co się między nami wydarzyło, kiedykolwiek istniało.
Wow... zapowiedź świetna i bardzo ciekawa tylko szkoda, że taka krótka ;) czekam z niecierpliwością na cały rozdział <3
OdpowiedzUsuńŚwietne wprowadzenie do czytania wypocin Logana. Aż się boję, co tam się znajdzie :o niestety, tego mi do końca nie zaspoilerowałaś :c czekam na rozdział!
OdpowiedzUsuń